Οι εύφορες θάλασσες που περιβάλλουν την αθωνική χερσόνησο τροφοδοτούν τις κατσαρόλες και τα ταψιά των µοναχών µε φρέσκα ψάρια και θαλασσινά

Έχουμε µπόλικους σαργούς, γουφάρια, µουρµούρια, χελωνάρια (µεγάλοι κέφαλοι µε πλακέ κεφάλι), λαβράκια, µπακαλιάρους κ.λπ.» - ο µοναχός Νικήτας, που κρατάει από οικογένεια ψαράδων, αποπειράται να συνθέσει την ψαρογεωγραφία της περιοχής. «Μύδια βγάζουν προς το Βατοπαίδι, γαρίδες από την Εσφιγµένου και πέρα. Αυτή την εποχή και µέχρι και τέλη Απρίλη έχει πολλές σουπιές. Από την άλλη µεριά, από τη Δάφνη, έχει καλαµάρια και θράψαλα». Μας µιλάει ακόµη και για τις πολυφάδες, είδος τσούχτρας, που τις κάνουν κεφτέδες µε κρεµµυδάκι, άνηθο και φρυγανιά. Ψαράς από πάππου προς πάππον και ο πατέρας Ακάκιος, τον συναντήσαµε στον αρσανά του Μυλοπόταµου, την ώρα που ετοιµαζόταν να ρίξει τη βάρκα στο νερό για να µαζέψει τα δίχτυα που είχε ρίξει αποβραδίς. Σε µία ώρα επιστρέφει και ξεκινά το ξεψάρισµα. Παράλληλα µιλάει για την εξάντληση των ιχθυαποθεµάτων και τις δυσκολίες της παράκτιας αλιείας: «Η θάλασσα θέλει µια καλή συντήρηση, τον καιρό που πρέπει. Τα ψάρια θέλουν ένα χρονικό διάστηµα να µεγαλώσουν. Αν πιάνονται µικρά, τι θα µείνει; Τίποτα. Για να µη λέµε πολλά και χαλάµε την ουσία. Μπορούν να προστατεύσουν την αλιεία αληθινά. Όχι όπως τώρα. Αφησαν σχεδόν όλο το χρόνο να ψαρεύεται το ψάρι µε τις µηχανότρατες. Μα θα γίνει καταστροφή. Τον Απρίλιο γεννάει ο µπακαλιάρος και οι µηχανότρατες δουλεύουν µέχρι τέλη Μαΐου. Οι παράκτιοι ψαράδες δεν επιτρέπεται να πιάνουν τους µπακαλιάρους, αλλά τους δουλεύει η µηχανότρατα».